مامانی جونم این همه سال که من و بابایی کنار هم زندگی کردیم، خیلی روزای سخت و تلخ داشتیم ولی همیشه کناره هم موندیم و به هم کمک کردیم که به خواسته هامون برسیم... به خاطر وضعیتمون خیلی پیش اومده از هم دور باشیم از یه هفته و ده روز و یک ماه یا حتی پنج ماه... هیچ وقتم از این دور شدنا برامون عادی نشده، امشب باز بابایی مسافرت رفت خیلی دلم گرفته... ولی بابایی گفت این بار بیشتر دلتنگم چون دوتا شدین و بیشتر خیالم راحته چون تنها نیستی
قربونت برم که نیومده اینقدر بودنت به ما آرامش میده. گلم این بار برا بابایی خیلی خوشحالم چون به عنوان مدرس مدرس های کنفدراسیون آسیا به مالزی دعوت شده، بابایی خیلی برا کارش زحمت کشیده و خدارو شکر تو این چند سال داره نتیجه زحماتشو میبینه، اخه بابایی قبلا مدرس اسیا بود. مطمینم بعدها تو هم مثل مامان به وجوده بابایی افتخار میکنی.
مامان قربونت بره این روزا خیلی شیطون شدی، هر تکونی که میخوری تمام خستگی هامو از یادم میبری...
مامانی بعده نه سال که من و بابا ازهم دوریم این بار فقط دلتنگم ولی تنها نیستم چون تو همراهمی...حس خوبیه، از خدا میخوام همه منتظرا این حس و تجربه کنن، حس داشتن و بودن یه فرشته
دوست دارم تا همیشه
